ซาตานที่สี่แยกหัวมุม (๒)

Posted by: bankkung on: 25 ธันวาคม, 2009

• In: ความรัก | นิยาย | เรื่อยเปื่อย
• 3 Comments

ภาพเก่าๆมันย้อนคืนมา
ผมกำลัง….จมลงไปในอดีต

‘คุณๆ เป็นอะไรรึเปล่า?’ เธอจับไหล่ผมและเขย่าช้าๆ ในขณะที่สติผมหลุดลอยเมื่อชั่วครู่

‘ผม… ไม่เป็นไร’ ผมตอบเธอไปก่อนที่จะขยับออกมา ผมไม่รู้ว่าผมจะบอกว่าผมเป็นสุขใจที่ได้เห็นภาพเก่าๆเมื่อครั้งเรายังเป็นคนพิเศษต่อกัน หรือเสียใจที่เธอลากผมกลับมาสู่โลกความเป็นจริง… โลกที่เธอทิ้งผมเรียบร้อยไปแล้ว

ผมลุกขึ้นมาและเซอีกครั้ง แน่ล่ะ ผมไม่แน่ใจว่าเพราะผมหน้ามืดหรือว่าเพราะว่าผมเสียศูนย์ข้างในใจจากเรื่องเก่าๆเข้าให้ซะแล้ว

เธอหยุดเล่นตอนไหนผมก็จำไม่ได้ ที่จริงผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าระหว่างที่เธอเล่นจนถึงตอนนี้เกิดอะไรบ้าง นอกจากภาพเก่าๆไหลเวียนเข้ามาในหัว
ผมเดินจากมาจากเธอ ผมไม่แน่ใจว่าจะพักผ่อนในคืนนี้ด้วยความรู้สึกอะไร อยากบอกตัวเองว่าอย่าคิดมาก แต่มันก็ทำไม่ได้รู้ว่าทุกลมหายใจ สุดท้ายก็เรื่องเดิม
ผมรู้ว่าความความรักใช้ตรรกะทางคณิตศาสตร์เพื่อบวกลบคูณหารไม่ได้ ผมไม่สามารถลืมเธอเพื่อมีคนใหม่ เป็นการบวกและลบได้

ผมสงสัยว่าเธอผู้นี้เล่นดนตรีได้ขนาดนี้ได้อย่างไร จับไปจนถึงหัวใจ ผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของดนตรี
แต่ก็อีกน่ะแหละ ทั้งที่เป็นเพลงที่อบอุ่น ผมกลับเห็นเหตุการณ์ที่บีบคั้นความรู้สึกจนอยากจะร้องไห้แทนซะนี่

ผมจะได้เจอเธอ จะได้ฟังดนตรีของเธออีกไหมนะ?

ตอน ที่ ๑

ป้ายกำกับ: นิยาย